Description
Door de nieuwe voorschriften van de Duitse meststoffenverordening wordt het gebruik van landbouwmeststoffen steeds belangrijker. De aangifte van goederen (etikettering) wordt voor exporteurs/importeurs belangrijker om te voldoen aan de bepalingen van de meststoffenverordening, naast de overige eisen. De procedures voor het recyclen of upcyclen van meststoffen uit de landbouw zijn veelzijdig; het valt nog te bezien of deze procedures al in de praktijk kunnen worden toegepast en aan welke eisen moet worden voldaan.
De techniek van het opwaarderen van mest door compostering werd onderzocht aan de hand van het voorbeeld van de Witte-fabriek. Er is gekeken naar de marketingklaarheid, de economische efficiëntie, de wettelijke randvoorwaarden en de robuustheid van de composteertechniek. Naast de sterke en zwakke punten van de methode werden ook de mogelijkheden en de uitvoering besproken. De Witte-fabriek als technologie werd als innovatief beoordeeld, maar hiermee kan niet het hele probleem van mestoverschotten in sommige regio’s van Duitsland opgelost worden. De Witte fabriek kan een van de vele oplossingen zijn en is eerder een gedeeltelijke oplossing van het hele probleem. De belangrijkste risico’s zijn de kosten voor de logistiek, de registratie, de absorptielimieten en de formulering van de definities van meststof, afval of bodem. De hele waardeketen kan van deze oplossingen profiteren. Alle betrokken partijen zijn het hiermee eens en zien ook in de toekomst nog steeds vele aanpassingsmogelijkheden voor de vermindering van de nutriënteninput.
Voor verdere werkzaamheden is extra expertise nodig. Aangezien er geen eenduidige oplossing voor dit algemene probleem kan worden gevonden, is er behoefte aan steun van extra deskundigen, praktijkmensen en politici.
